چنین گفت رستم به سهراب یل که من آبرو دارم اندر محل
مکن تیز و نازک ابروی خود دگر سیخ سیخ مکن موی خود
شدی در شب امتحان گرم چت برو گمشو ای خاک بر سرت
اس ام اس فرستادنت بس نبود که ایمیل و چت هم به ما رو نمود
رها کن تو دخت افراسیاب که مامش تو را می نماید کباب
اگر سربه سر تن به دشمن دهیم دریغا پسر دست دشمن دهیم
چو شوهر در این مملکت کیمیاست ز تورانیان زن گرفتن خطاست
خودت را مکن ضایع از بهر او به درست بپرداز و دانش بجو
در این هشت ترم ای یل باکلاس فقط هشت واحد نمودی تو پاس
تو کز درس و دانش گریزان بدی چرا رشته ات را پزشکی زدی
من از گور بابام پول آورده ام که هر ترم شهریه ات را دهم
من از پهلوانان پیشم پسر ندارم به جز گرز و تیغ و سپر
چو امروزیان وضع من نوپ نیست به دخل و خرجم باید گریست
به قبض موبایلت نگه کردهای پدر جد من را در آورده ای
مسافر برم بنده با رخش خویش تو پول مرا می دهی پای دیش
مقصر در این راه تهمینه بود که دور از من اینگونه لوست نمود
چنین گفت سهراب:ایول پدر سخنان تو بود چو شهد و شکر
ولی درس و مشق مرا بی خیال مزن بر دل و جان ما ضد حال
اگر گرم چت و اس ام اس شویم از آن به که بعد از کوییز دپرس شویم
